Czy zastanawiało was kiedyś jak to jest, że dzięcioły ciągle uderzają dziobem w drzewo, a jednocześnie ich głowa w żaden sposób na tym nie cierpi? W 1976 roku Philip May zadał takie pytanie. Chciał wiedzieć jak to jest, że pomimo faktu, że uderzają z prędkością 16 mil na godzinę, to nie dzieje się im żadna krzywda. Naukowiec skontaktował się z zaprzyjaźnionym zeologiem i pożyczył od niego dwa gołębie do swoich badań. Jego badania wykazały, że dzięcioły mają w swojej głowie gąbczastą kość. Według teorii Maya, absorbuje ona drgania wytwarzane podczas uderzenia.
Ponadto zespół naukowców UCLA odkrył także, że czaszka dzięcioła w porównaniu do wielkości mózgu jest bardzo mała i ciasna. Sprawia to, że podczas uderzenia o pień drzewa, jego mózg nie jest podatny na drgania. Nie wiadomo jednak jeszcze, czy jest to cecha szczególna dla dzięciołów czy raczej wszystkie ptaki mają podobną budowę głowy.
Naukowcy do teraz prowadzą badania nad tymi ptakami. Jest to o tyle ciekawe, że w przyszłości będzie można to wykorzystać w leczeniu np. bólów migrenowych u gatunku ludzkiego. A należy pamiętać o tym, że jest to jedna z tych przypadłości, na którą cierpi wiele osób na całym świecie.
Źródło: gizmodo.com/5899857/how-a-woodpecker-doesnt-get-brain-damage