Humanistyczne kierunki studiów są na polskim rynku bardzo wyśmiewane. Sytuacja ta wiąże się z faktem, że możliwość pracy w zawodzie po uzyskaniu dyplomu humanistycznego jest bardzo niewielka. Choć chęci są, rynek nie wykazuje zapotrzebowania na umiejętności takich osób. Każdego roku kierunki tego typu kończy cała masa studentów, a niektórzy nawet za nie płacą decydując się na tryb niestacjonarnych studiów. Poniżej przedstawiamy kilka porad mogących ułatwić znalezienie zatrudnienia osobom, które “nie maja głowy” do liczb.
Wyróżniaj się
Przeciętny student kierunku humanistycznego ogranicza swoją aktywność zawodową do minimum. To błąd. Skoro wybrało się tak akademicką ścieżkę kształcenia warto oprócz zaliczania kolejnych sesji robić coś więcej – właściwie dużo więcej. Kierunki ścisłe dają pomysł na życie, kulturoznawstwo, filozofia i pochodne są raczej dalekie od udzielania jednoznacznych porad. Tutaj wszystko jest relatywne. Jak więc pokazać się pracodawcy, skoro dyplom jest raczej niewystarczającym argumentem? Być aktywnym. Założyć stowarzyszenie. Uczestniczyć czynnie w życiu kulturalnym miasta. Przeprowadzać projekty. Zaliczać kolejne staże i praktyki. Jeździć na wymiany zagraniczne pomiędzy uczelniami. Rozwijaj swoje pasje. Szlifować umiejętności językowe (angielski to podstawa). Oczywiście można zostać na uczelni jako doktorant, ale… wakatów na etat na takich kierunkach jest jak na lekarstwo, więc to raczej kiepski pomysł. Tutaj nie liczy się specjalizacja, tylko bogaty zasób umiejętności. Ciągłe uzupełnianie swojej wiedzy i dążenie do doskonałości, mając w głowie cel, jakim jest przyszłe stanowisko w dobrej i wartościowej firmie.
Uczyć młodzież
Praca w szkole to jedna ze ścieżek, jakie może obrać humanista po uzyskaniu dyplomu uczelni wyższej. Prowadzenie lekcji języka polskiego, oraz innych humanistycznych przedmiotów może być równie dobrym pomysłem na życie, jak programowanie robotów. Jednak do szkolnych korytarzy jest się bardzo trudno dostać, a praca ta nie jest dla każdego. Z racji tego, że wymaga się w tym zawodzie przekazywania wiedzy, mogą powstać pewne niedogodności, gdyż nie każdy humanista to wzorowy pedagog. Taką pracę trzeba też lubić.
Słowo pisane
Słowa są najmocniejszym orężem jakie posiadają prawdziwi humaniści. Każdy z nich może zostać dziennikarzem lub pisać felietony, recenzje i opnie do gazet i na potrzeby portali internetowych. Swoboda z jąka humanista posługuje się słowem oraz często też duża kreatywność mogą wnieść wiele do każdego zespołu projektowego. Nic więc nie stoi na przeszkodzie, by swojego zatrudnienia szukać w redakcjach i wydawnictwach. Praca nad książkami, czy przy zapełnianiu kolejnego numeru czasopisma to zajęcie szczególnie przyjazne dla absolwentów polonistyki. Kulturoznawca może zająć się artykułami na temat szeroko pojętej działalności kulturalnej. Szkoda tylko, że w tej branży istnieje tak mało etatów.
Biblioteka
O ile komuś nie przeszkadza cisza i spokój to zatrudnienie może także szukać w bibliotece (ewentualnie księgarni, ale na naszym rynku, zdominowanym przez sieciowych gigantów nie poleca się tego kierunku). Jedynie jeśli mamy zamiar pracować w bibliotece miejskiej lub szkolnej trzeba mieć skończone bibliotekoznawstwo. Dyplom innych kierunków humanistycznych da nam możliwość zatrudnienia w każdej innej instytucji tego typu. Nie da się ukryć, że nie jest to zajęcie dla osób o usposobieniu ekstrawertycznym. Cichy, spokojny i odrobinę introwertyczny charakter kandydata sprawdzi się tu najlepiej. Kontakt z czytelnikami wbrew pozorom może okazać się bardzo ciekawy.
Korporacje
Agencje reklamowe i korporacje również chętnie biorą do swojego zespołu humanistów ze względu na ich predyspozycje do generowania ciekawych pomysłów. Problem jest tu jednak taki, że trzeba wykazać się bardzo dużymi umiejętnościami i wiedzą. Newralgicznie ważne są tu:
– dobra znajomość języków obcych (najlepiej dwóch),
– zmysł przedsiębiorczy,
– zaradność i samodzielność,
– dużo energii,
– odpowiedzialność,
– nastawienie na sukces i chęć nieustannego rozwoju osobistego.
Dziękujemy NiezlaPraca.pl za współpracę.